Ο Δίανθος, (επίσημη ονομασία), κοινώς γαριφαλιά ή γαρυφαλλιά (π.χ. Δίανθος ο καρυόφυλλος, Dianthus caryophyllus), είναι πολυετές, αγγειόσπερμο, ποώδες, όμορφο εύοσμο καλλωπιστικό φυτό που ανήκει στο γένος δίανθος και στην οικογένεια των Καρυοφυλλοειδών. Καλλιεργείται από την αρχαιότητα και είναι από τα πιο παλιά καλλωπιστικά φυτά, από τα πιο γνωστά και πιο κοινά.Το άνθος της γαριφαλιάς ονομάζεται γαρίφαλο, ή γαρύφαλλο. Το όνομα Δίανθος είναι αρχαίο ελληνικό σύνθετο φερόμενο ως "άνθος του Διός", ενώ το γαρίφαλο προέρχεται εκ του ενετικού garifolo, και αυτό εκ του λατινικού garofulum όπου στη νεοελληνική αποδόθηκε με την ονομασία "καρυόφυλλον". Σημειώνεται ότι ο αποξηραμένος κάλυκας του άνθους του φυτού ονομάζεται επίσημα καρυόφυλλον το αρωματικόν, κοινώς "μοσχοκάρφι", που παράγεται ιδιαίτερα από το γαριφαλόδενδρο και χρησιμοποιείται ως καρύκευμα - μπαχαρικό στη μαγειρική.
Είναι φυτό με πυκνή βλάστηση και φτάνει σε ύψος τα 60 εκατοστά. Τα φύλλα του είναι στενόμακρα και λογχοειδή. Οι ρίζες του είναι δυνατές και διεισδύουν βαθιά στο έδαφος. Τα άνθη της γαριφαλιάς, τα γαρύφαλλα, είναι πολύχρωμα, έχουν ωραίο άρωμα και 5 σέπαλα που σχηματίζουν σωλήνα. Η γαρυφαλλιά καλλιεργείται ευρέως, περισσότερο από 2.000 χρόνια, την οποία αναφέρει ακόμα και ο Θεόφραστος στο έργο του "Περί φυτών ιστορίαι". Σήμερα συνεχίζεται η καλλιέργειά της στις περιοχές της Μεσογείου, στην Ασία, τη βόρειο Αμερική και σε εύκρατες ή υποτροπικές περιοχές της Αφρικής.
Είναι φυτό με πυκνή βλάστηση και φτάνει σε ύψος τα 60 εκατοστά. Τα φύλλα του είναι στενόμακρα και λογχοειδή. Οι ρίζες του είναι δυνατές και διεισδύουν βαθιά στο έδαφος. Τα άνθη της γαριφαλιάς, τα γαρύφαλλα, είναι πολύχρωμα, έχουν ωραίο άρωμα και 5 σέπαλα που σχηματίζουν σωλήνα. Η γαρυφαλλιά καλλιεργείται ευρέως, περισσότερο από 2.000 χρόνια, την οποία αναφέρει ακόμα και ο Θεόφραστος στο έργο του "Περί φυτών ιστορίαι". Σήμερα συνεχίζεται η καλλιέργειά της στις περιοχές της Μεσογείου, στην Ασία, τη βόρειο Αμερική και σε εύκρατες ή υποτροπικές περιοχές της Αφρικής.
Πρόγονος της γαριφαλιάς θεωρείται ένα άγριο αρωματικό είδος της δυτικής Μεσογείου που απαντάται σε βραχώδεις περιοχές της Σικελίας, Σαρδηνίας και Γιβραλτάρ.
Είναι σχετικά ανθεκτικό φυτό και στελέχη του μπορούν να διατηρηθούν σε βάζα για αρκετό χρόνο. Για την ανάπτυξή της χρειάζεται φωτεινά, ηλιόλουστα μέρη, ενώ μεγάλη υγρασία δεν ευνοεί το φυτό και σαπίζει. Μεγάλη ζέστη πάνω από 35 βαθμούς μπορεί να ξεράνει το φυτό και έτσι κατά τους καλοκαιρινούς μήνες -και όταν βρίσκεται σε μικρές γλάστρες- χρειάζεται αρκετό πότισμα.Στο ψύχος είναι ανθεκτική και αντέχει σε θερμοκρασίες κάτω του μηδενός. Η γαριφαλιά πολλαπλασιάζεται με μοσχεύματα και χρειάζεται κορφολόγημα για την αφαίρεση των ξερών ανθών, έτσι ώστε να αναπτυχθούν νέοι βλαστοί με μεγάλα ωραία άνθη.
Στην Ελλάδα η γαριφαλιά εκτός από κοινό διακοσμητικό φυτό καλλιεργείται και για παραγωγή ανθέων για επιχειρηματικούς σκοπούς. Η παραγωγή γαρίφαλων καλύπτει την εγχώρια κατανάλωση και γίνονται και σημαντικές εξαγωγές. Οι μεγαλύτερες καλλιέργειες βρίσκονται στην Κρήτη, την Τροιζηνία,τη Μεσσηνία και την Αττική. Άλλο γνωστό είδος γαριφαλιάς είναι η Κινέζικη, μικρότερη της κοινής, που βγάζει μικρά πολύχρωμα άνθη, συνήθως άοσμα, και καλλιεργείται σε γλάστρες για καλλωπιστικούς σκοπούς.
Είναι σχετικά ανθεκτικό φυτό και στελέχη του μπορούν να διατηρηθούν σε βάζα για αρκετό χρόνο. Για την ανάπτυξή της χρειάζεται φωτεινά, ηλιόλουστα μέρη, ενώ μεγάλη υγρασία δεν ευνοεί το φυτό και σαπίζει. Μεγάλη ζέστη πάνω από 35 βαθμούς μπορεί να ξεράνει το φυτό και έτσι κατά τους καλοκαιρινούς μήνες -και όταν βρίσκεται σε μικρές γλάστρες- χρειάζεται αρκετό πότισμα.Στο ψύχος είναι ανθεκτική και αντέχει σε θερμοκρασίες κάτω του μηδενός. Η γαριφαλιά πολλαπλασιάζεται με μοσχεύματα και χρειάζεται κορφολόγημα για την αφαίρεση των ξερών ανθών, έτσι ώστε να αναπτυχθούν νέοι βλαστοί με μεγάλα ωραία άνθη.
Στην Ελλάδα η γαριφαλιά εκτός από κοινό διακοσμητικό φυτό καλλιεργείται και για παραγωγή ανθέων για επιχειρηματικούς σκοπούς. Η παραγωγή γαρίφαλων καλύπτει την εγχώρια κατανάλωση και γίνονται και σημαντικές εξαγωγές. Οι μεγαλύτερες καλλιέργειες βρίσκονται στην Κρήτη, την Τροιζηνία,τη Μεσσηνία και την Αττική. Άλλο γνωστό είδος γαριφαλιάς είναι η Κινέζικη, μικρότερη της κοινής, που βγάζει μικρά πολύχρωμα άνθη, συνήθως άοσμα, και καλλιεργείται σε γλάστρες για καλλωπιστικούς σκοπούς.
Δέσποινα Δ.
Δέσποινα Δ. πολλά μπράβο για την εξαιρετική εργασία σου !!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου