Προσωπικές αντωνυμίες

Οι αντωνυμίες που φανερώνουν τα τρία πρόσωπα του λόγου λέγονται προσωπικές αντωνυμίες. Τις χρησιμοποιούμε αντί για ονόματα, για να δείξουμε σε ποιον αναφερόμαστε. Π.χ.:

- Ποιον θέλεις; - Εσένα.
Να φύγεις αυτός, όχι εγώ!
Με πήρε τηλέφωνο ο Μάρκος.

Ενικός Αριθμός
α’ προσ. β’ προσ. γ’ προσ.	εγώ εσύ αυτός, -ή, -ό	εμένα εσένα αυτού, αυτής, αυτόν,- ήν, -ό	(μου, με) (σου, σε) (τος, τη, το, του, της, τον, την)
Πληθυντικός Αριθμός
α’ προσ. β’ προσ. γ’ προσ.	εμείς εσείς αυτοί, -ές, -α	εμάς εσάς αυτών, αυτούς, αυτές	(μας) (σας) (τοι, τες, τα, τους, τις )

Οι προσωπικές αντωνυμίες σχηματίζουν δύο τύπους: τους δυνατούς και τους αδύνατους. Αδύνατοι είναι αυτοί που βρίσκονται μέσα στις παρενθέσεις (π.χ.: μου, σου, του …). Όλοι οι άλλοι αποτελούν τους δυνατούς τύπους.

Προσοχή:

Έχουμε μάθει τον κανόνα με το τελικό –ν!  Όμως για τις αντωνυμίες «τον» και «αυτόν» ο κανόνας δεν ισχύει. (Π.χ.: Αυτόν ζήτησα. Τον νιώθω.)

Διάκριση Προσωπικών Αντωνυμιών - Οριστικών Άρθρων

Δεν πρέπει να μπερδεύουμε κάποιους τύπους του οριστικού άρθρου με ορισμένους αδύναμους τύπους της προσωπικής αντωνυμίας του γ’ προσώπου. Π.χ.:

Του μίλησες για το θέμα μας; (αντωνυμία)
Το αποτέλεσμα του αγώνα είναι δίκαιο. (άρθρο)

Για να τα ξεχωρίζουμε πρέπει να θυμόμαστε:

•  Μετά τα άρθρα υπάρχει ουσιαστικό. (Π.χ.: Πήγε σινεμά με τους φίλους του.)

•  Μετά τις αντωνυμίες (ή πριν) υπάρχει ρήμα.  (Πχ: Τον πρόσταξε να φύγει.)