Ο μύθος του Λίχα και τα Λιχαδονήσια

Λιχαδονήσια

Στον βόρειο Ευβοϊκό κόλπο, ανάμεσα στα Καμένα Βούρλα και στην Εύβοια, βρίσκεται μία συστάδα νησιών τα Λιχαδονήσια, ένα σύμπλεγμα μικρών νησιών, τα οποία αναδύθηκαν μετά από μεγάλο σεισμό πριν από εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια.
Τα παλαιότερα χρόνια κατοικούνταν, σήμερα όμως είναι ακατοίκητα και αποτελούν προστατευμένους οικολογικούς χώρους. Τα νησάκια αυτά αποτελούν εξαιρετικό προορισμό για μονοήμερες θαλάσσιες εκδρομές και εξερευνήσεις. Τα μεγαλύτερα από τα νησάκια αυτά είναι η Στρογγυλή και η Μανολιά, λίγο μικρότερα η Μικρή Στρογγυλή, το Στενό, η Βάγια και μερικά ακόμα μικρότερα. Ο βυθός της Λιχάδας και των Λιχαδονήσων είναι εξαιρετικά πλούσιος και υπάρχουν αρκετά παλιά ναυάγια τα οποία κεντρίζουν το ενδιαφέρον των καταδυτών.
Όμως στον σχηματισμό των Λιχαδονήσων συνέβαλαν και τα ηφαίστεια της περιοχής αφού δημιούργησαν τα σημερινά νησιά, τα οποία αποτελούνται εξ' ολοκλήρου από ηφαιστειακά πετρώματα.

Ο μύθος συνδέει αυτά τα πανέμορφα νησιά με το δραματικό τέλος και την αποθέωση του Ηρακλή, οφείλουν δε το όνομα τους στο Λίχα, κήρυκα υπηρέτη του Ηρακλή.
Kατά τη μυθολογία το τελευταίο του κατόρθωμα ήταν ο φόνος του κενταύρου Νέσσου, που προσπάθησε να κλέψει τη γυναίκα του ήρωα, την όμορφη Δηιάνειρα.

Ηρακλής - Κένταυρος Νέσσος

Ηρακλής - Κένταυρος Νέσσος

Τη στιγμή που ο Νέσσος πέθαινε από τα δηλητηριασμένα βέλη του Ηρακλή εκμυστηρεύθηκε στη Δηιάνειρα ότι ο σύζυγός της δεν την αγαπούσε πια και ότι για να ξανακερδίσει την αγάπη του, έπρεπε να του δώσει να φορέσει ένα χιτώνα, αφού τον βουτήξει πρώτα μέσα στο αίμα του πεθαμένου κενταύρου. Η Δηιάνειρα, που δεν ήξερε ότι το αίμα του Νέσσου ήταν δηλητηριασμένο, όταν έμαθε ότι ο Ηρακλής είχε ερωτευτεί την Ιόλη, για να ξανακερδίσει την αγάπη του αποφάσισε να του στείλει με το Λίχα τον επίσημο χιτώνα που της είχε ζητήσει για να κάνει θυσία στους θεούς.

Ο Λίχας δίνει το χιτώνα στον Ηρακλή

Έτσι, μόλις ο Ηρακλής, φόρεσε το χιτώνα για να κάνει την ιεροπραξία της θυσίας, ο χιτώνας κόλλησε στο σώμα του και άρχισε να του κατατρώγει τις σάρκες, προκαλώντας του φρικτούς πόνους.  Ο Ηρακλής στον θυμό του, άρπαξε το Λίχα, και αφού τον στριφογύρισε, τον έριξε στον βορειοδυτικό Ευβοϊκό κόλπο.

Ο Ηρακλής ρίχνει το Λίχα στη θάλασσα

Τα κομμάτια του Λίχα δημιούργησαν τα νησάκια Λιχάδες, (η Μονολιά είναι το κορμί του και η Στρογγυλή το κεφάλι του), το δε βουνό πάνω από το ακρωτήριο ονομάστηκε Λιχάς.

Ο Λίχας

H Oίτη που συγκλονιζόταν από το μαρτύριο του ήρωα, σχίστηκε στα δύο και από τη σχισμή ξεπήδησε ο ποταμός Δύρας, ο σημερινός Γοργοπόταμος, για να τρέξει σε βοήθεια του Hρακλή. Tο Mαντείο των Δελφών έστειλε τότε χρησμό:
“Aνεβάστε τον στην κορυφή της Oίτης, μαζέψτε ξύλα για μεγάλη φωτιά και στο σωρό να ανέβει ο Hρακλής. Tα υπόλοιπα θα τα φροντίσουν οι θεοί”.
Kανείς όμως δεν έβαζε φωτιά Tότε ο Φιλοκτήτης, τον συμπόνεσε κι έβαλε φωτιά. Aπό ευγνωμοσύνη ο Hρακλής του χάρισε το τόξο και τα βέλη του, με τα οποία αργότερα κυριεύτηκε η Tροία. Oταν άναψε η φωτιά, ένα σύννεφο άρπαξε τον Hρακλή και τον ανέβασε στον Όλυμπο.